Een jaar in Venetië

Vandaag, precies een maand na de uitvaart van de buurman heb ik gehoord waarom we zijn kist zo op San Michele hebben achtergelaten: hij is vervolgens gecremeerd. Daar was de familie niet bij, voor het officiële afscheid was er de kerkdienst.
Drie dagen na de uitvaart is de buurvrouw weer naar San Michele gegaan, samen met een neef, en is de urn met zijn as alsnog in hun bijzijn in een van de gravenmuren ingemetseld.
Doden die niet worden gecremeerd,  worden gewoonlijk wél meteen in een gravenmuur ingemetseld.

Familiegraven op San Michele

Vandaag was de uitvaart van de buurman, de eerste waar ik in Venetië bij ben. De dag begint met een requiemmis in de buurkerk, San Marcuola. Een kerk met prachtige beelden en schilderijen, er hangt onder meer een Tintoretto.
Na de dienst condoleren in de kerk. Iedereen doet dat op fluistertoon, ook elders in de kerk wordt niet hardop gepraat. De enige uitzondering is een buitenlandse vriendin van de familie, een Française.

In Venetië mag je het woord uitvaart letterlijk nemen. We varen met twee boten naar het ommuurde eiland San Michele, de begraafplaats van de stad. Er is een speciale boot voor de kist (zo bedolven onder de bloemen dat het deksel niet meer is te zien) en een begeleidende boot met familie en vrienden. De tocht duurt misschien een kwartier, San Michele ligt maar zo’n 400 m van Venetië.

Eenmaal op de plaats van bestemming begrijp ik waarom er nog steeds een papieren etiket met naam en toenaam aan een van de linten in het bloemstuk zit: dat etiket moet blijkbaar dienst doen als een soort identiteitsbewijs. Er is geen sprak van inmetselen in de gravenmuur in ons bijzijn. Geen idee waarom, maar in Venetië is dit blijkbaar een gebruikelijke gang van zaken. In ons gezelschap ben ik tenminst de enige die ervan opkijkt.
We laten de kist met de bloemen achter (we zijn nog maar net de deur uit als de volgende kist wordt binnengebracht), maken nog een rondje over het kerkhof langs de graven van de familie en gaan daarna per vaporetto terug naar Venetië.

En hoe het verder gaat? Ik zal later eens informeren, daar is dit het moment niet voor.
De graven worden in elk geval uitstekend verzorgd. Ook al is het begin januari, er staan veel verse bloemen. Pas deze keer valt me op dat er op San Michele hele rekken staan met kleine gietertjes om de bloemen van water te voorzien.